Zarif Laçin yazdı: İnsan yoksulluktan ürperdi

    İNSAN YOKSULLUKTAN ÜRPERDİ Kursağında geçmez gecenin edepdiz sancısı Can uğuldar Aş bekler çocuklar Gözleri kapıda Serilmeyi bekleyen sofra küstah Ekmeksiz eksik görüyor kendini Serilmiyor yere Sefil hayatına bakmadan Yargılıyor durduğu yeri Bir odanın soğuk duvarları şahit Sadece bir odanın Herkes toplanmış orda Bir arada Biri eksik Hep geç kalır akşamları Nedensiz değil elbet Kim istemez sıcak duvarların ardına sığınmayı Bazıları sığınamıyor işte Ve yolu evine düşmüyor bir türlü Gün geceye gebe Gece yoldaşlık etmiyor Gözü fukaranın ekmeğinde Çalanı görmüyor Midesi sırtında gezeni gözetliyor Onu yargılıyor Onun üzerine çullanıyor Öldüresiye dövüyor körpe kuzuları Ağzı sütten kesilmiş bebeleri Çaresizlikten kemiğini yontan babayı Yaştan değil yokluktan, yoksulluktan memeleri kurumuş anneyi. .