İNSAN YOKSULLUKTAN ÜRPERDİ Kursağında geçmez gecenin edepdiz sancısı Can uğuldar Aş bekler çocuklar Gözleri kapıda Serilmeyi bekleyen sofra küstah Ekmeksiz eksik görüyor kendini Serilmiyor yere Sefil hayatına bakmadan Yargılıyor durduğu yeri Bir odanın soğuk duvarları şahit Sadece bir odanın Herkes toplanmış orda Bir arada Biri eksik Hep geç kalır akşamları Nedensiz değil elbet Kim istemez sıcak duvarların ardına sığınmayı Bazıları sığınamıyor işte Ve yolu evine düşmüyor bir türlü Gün geceye gebe Gece yoldaşlık etmiyor Gözü fukaranın ekmeğinde Çalanı görmüyor Midesi sırtında gezeni gözetliyor Onu yargılıyor Onun üzerine çullanıyor Öldüresiye dövüyor körpe kuzuları Ağzı sütten kesilmiş bebeleri Çaresizlikten kemiğini yontan babayı Yaştan değil yokluktan, yoksulluktan memeleri kurumuş anneyi. .
İNSAN YOKSULLUKTAN ÜRPERDİ
Kursağında geçmez gecenin edepdiz sancısı
Can uğuldar
Aş bekler çocuklar
Gözleri kapıda
Serilmeyi bekleyen sofra küstah
Ekmeksiz eksik görüyor kendini
Serilmiyor yere
Sefil hayatına bakmadan
Yargılıyor durduğu yeri
Bir odanın soğuk duvarları şahit
Sadece bir odanın
Herkes toplanmış orda
Bir arada
Biri eksik
Hep geç kalır akşamları
Nedensiz değil elbet
Kim istemez sıcak duvarların ardına sığınmayı
Bazıları sığınamıyor işte
Ve yolu evine düşmüyor bir türlü
Gün geceye gebe
Gece yoldaşlık etmiyor
Gözü fukaranın ekmeğinde
Çalanı görmüyor
Midesi sırtında gezeni gözetliyor
Onu yargılıyor
Onun üzerine çullanıyor
Öldüresiye dövüyor körpe kuzuları
Ağzı sütten kesilmiş bebeleri
Çaresizlikten kemiğini yontan babayı
Yaştan değil yokluktan, yoksulluktan memeleri kurumuş anneyi...
Bir gece daha geçti
Bir gün daha
İnsafı yok eli cebinde dolaşan bu zamanların
Bir Sırtlan gibi kemiriyor onları
Yine aş bekliyor çocuklar
Kederini kursağına
Kamburunu sırtına işleyen kadın
Ve yine geç kalıyor bir baba
Dönmüyor bu kez geriye
Ekmek, etinin kokusunda yanıyor...
