Kar tanesiyim ben, yere düşünce eriyen. Yağmur damlasıyım ben, aktığı an toprakla kavuşan.
Kar tanesiyim ben, yere düşünce eriyen.
Yağmur damlasıyım ben, aktığı an toprakla kavuşan.
Yeşil yağrağım ben, koparılınca solup kuruyan.
Yıldızım ben, gecenin karanlığında hayat bulan.
Güneşim ben, gökyüzünün aydınlık piri olan.
Toprağım ben, öleni bağrında sonsuz saklayan.
Suyum ben, toprakla beraber her canlıya can olan.
Sözüm ben, şerefe, namusa senet diye kefil olan.
Kitabım ben, zihinde aydınlık, kültürde servet doğuran.
Müziğim ben, çalmadan da yüreğe ilham olup, evrensel köprü olan.
Sevda ben diyorsa, uğruna can, adına roman yazılan yoldur.
Aşk ben diyorsa, sevdaya han, sevdalıya hancı olan cesarettir.
Yürek de ben diyorsa, kurşunu hiçe sayarak her engele siper olan.
En son hepsine ilham olan ve hepsinden ilham alan KADIN ben diyorsa, biline sevda, eş, annelik ona verilen en kutsal özellik....
