KARANLIĞIN VE SESSİZLİĞİN IŞIĞI Beethoven'nin Ayışığı Sonatını, ayın doğuşunu, batışını, muhtemelen büyük bir aşk eşliğinde izleyip bestelediğini sananlar yanılıyor. .

KARANLIĞIN VE SESSİZLİĞİN IŞIĞI

Beethoven'nin Ayışığı Sonatını, ayın doğuşunu, batışını, muhtemelen büyük bir aşk eşliğinde izleyip bestelediğini sananlar yanılıyor.. Asıl öykü şudur.

Bir gün Beethoven, bir arkadaşı ile birlikte Viyana sokaklarında dolaşırken, bir apartmandan piyano sesi geldiğini duyar ve kafasını kaldırıp bakar. Apartmanın ikinci katındaki cam açıktır ve büyüleyici ses oradan gelmektedir.


Arkadaşına, bestesinin muhteşem bir duygusallıkla çalındığını ve çalanı muhakkak görmesi gerektiğini söyler.

İkisi birlikte ikinci kata çıkıp kapıyı çalarlar. Kapıyı açan kadın, Beethoven’i hemen tanır. Beethoven, piyano sesine geldiğini ve muhakkak çalan kişiyi görmek istediğini söyler.

Kadın, piyanoyu çalanın kızı olduğunu ve tanışmaktan büyük bir mutluluk duyacağını belirterek onları içeri alır.

Beethoven, piyano çalan kızın olduğu odaya girer. Annesi Beethoven’in geldiğini söyler ve kız çok heyecanlanır, hemen ayağa kalkar ama tavırlarında bir gariplik vardır; genç kız kördür.

Beethoven bunu fark edince, bestesini bu kadar duygulu ve güzel çalan genç kıza karşı duyduğu hassasiyetle "Lütfen benden bir şey isteyin" der, maddi bir şey isteyeceklerini düşünerek.

Genç kız, zarif, duygulu, utangaç bir sesle dileğini fısıldar: "Ben hiç ay ışığı görmedim, bana ay ışığını anlatır mısınız?"

Duyma yetisini kaybetmek üzere olan Beethoven
piyona'nun başına oturur ve çalmaya başlar..

Hiç görmediği ay ışığını özleyen genç kıza, ay'ı ve ışığını, duymayan kulakları ile anlatabilen büyük besteci, karanlığın ve sessizliğin bir ışığı olduğunu, yüzyıl sonra bile bizlere duyumsatabiliyor..

Ay ışığı Sonat'ını dinleyin pleas.
Düğünler de erik dalı oynarsınız