Özgül Üstüner Coşkun

İki Dal Fesleğen

İnsanı insandan koparan dünyada ne ki mutluluk?

Eylül

 Kabuk

Gökyüzünde esmer bir bulut öylece duruyor gecenin içinde / Özgül Üstüner Coşkun

  İnsana inanmaya çok eğimli oldum hep. Bilmiyorum çocukluktan kalan bir öğreti, belki de ötesini bilememek.

kaç Eylül edeceğini düşünüyorum / Özgül Üstüner Coşkun

Kuşatılmışlık duygusu içindeyim. Baktığım her yerde ölümcül haliyle şiddeti görüyorum.

kusur olarak gören bir toplumda değerlerinle yaşamak zor. / Özgül üstüner çoşkun

Farklı olmayı ayrıcalık değil, eksiklik, yetersizlik, kusur olarak gören bir toplumda değerlerinle yaşamak zor. Vapurda sırılsıklam aşık çift her bahaneyle öpüşüyorlar.

Ergun Kuzenk'in ardından / Özgül Üstüner Coşkun

    Yazmak, umut taşımak buluşmayı ummaktır. Geçmişi özümsemek geleceğe bakabilmektir.

Bitmesini istemediğim zamanlarda susuyorum... / Özgül Üstüner Coşkun

    Yazılarımı toparlıyorum bana ait her şeyi, ağır aksak gidiyor ama gidiyor işte. Çocukluğuma bakıyorum, ilk gençliğime dokunuyorum, erken yaşadıklarımdan pişmanlık toplamıyorum, geç kaldıklarımd...

Özgül Üstüner Coşkun yazdı: böyle bir çocukluk yaşayıp böyle bir delikanlı olmasaydı.

    Atakan'ı anlayamazdım yeğenim böyle bir çocukluk yaşayıp böyle bir delikanlı olmasaydı. Bu kafa işleyişine sahip çocuklara, gençlere yaşının çocuğu ol, arkadaşlarınla gez toz, hayatın tadı...