YAZ HALLARIMI BÖYLE
Belgeselin konusu Almanya! O kadar olumsuzluk içinde o kadar iyi geliyor ki sonuna kadar izliyorum!
İzlerken aklımın her köşesine ülkem gelip çarpıyor!
İkinci dünya savaşında tabiri caizse bir don, bir gömlek çıkmışlar ve şu an dünyanın en büyük sanayi devlerinden biri!
Bunun çok nedeni var tabi!
Üstün ırk hayali ile yola çıkıp, kendinden olmayan, başta yahudiler olmak üzere milyonlarca insanı acımasızca katleden bir ruh hastasından geriye sadece acı ve utanç kalmıştı!
Konumu gereği en çok komşusu olan ülkelerden biridir ve Almanya hep işine bakmıştır ve komşuları ile problem yaşamaktan hep kaçınmış, olanları da akıl yolu ile çözmeyi bilmiştir!
Fakir Doğu Almanya ile birleşmiş ve tökezlemeden yoluna devam etmiştir!
Bizim gibi fakirlik sınırlarında gezen ve kendisine toz kondurmayan bir ülkenin insanlarına iş vererek bir orta sınıfın yaratılmasına da ciddi destek olmuştur!
Olmuştur ama olsun onlar “ Gavurdur” ve gavurlar cennet yüzü görmez!
Sonra asıl mesele utançları ile yüzleşmek olmuştur ve başlarını yastığa rahat koymanın yolunun burdan geçtiğini çabuk anladılar!
Yahudilerden özür dileyip meseleyi kapattılar ve durmadan bir sanayi devrimi yaratarak bu güne geldiler!
Peki biz nereye geldik ve hala neredeyiz?
“ Yanmaz kefenden, deve sidiği”
arasında gelip gidiyoruz!
Hala birimiz dünyaya bedeliz ve dahası kavgalı olmadığımız komşumuz yok!
Utançlarımız mı?
Asla!
Ne zaman oldu ki?
Altı, yedi Eylül olayları, Maraş, Madımak, Roboski ve daha nicelerine birde on yedi bin faili meçhul ekleyin!
Sonra dönün devlete bakın ne demiş?
Her zamanki gibi “ münferit” olaylar diye gözümüzün içine baka baka utanmamış!
Eh, utanmadığınız yerde asla büyüme şansınız yoktur ve siz değil, sokaklarınız konuşur!
Sokaklarımız hep konuşuyordu ve son günlerde biraz daha ses yükselterek geliyorlar!
Sokakta gazeteci, milletvekili bir güzel dövülüyor ve devlet erkânı bu cinayet haline mizah giydirerek kikiri ki gülüyor!
Bundan daha ayıp ve utanılası bir durum yoktur!
Sonra bir genç güpe gündüz kaçırılıp işkence ediliyor, yine ses yok!
Bu memlekette herkesin ağzının dibine bir karakol kurup söz avlamaya çalışan yargı tüm bu olanları görmüyor!
Görmez!
Görmediği için, Almanya belgeselini izlerken, ülkem hep gelip aklımın sınırlarına çarptı!
Üstelik bıçak gibi!
Şimdi anladın mı katip?
Yaz hallarımı böyle, bu bıçak ne zaman aklımdan düşer diye?