BUGÜN DOĞUM GÜNÜM Karlı bir zemheri. .

 

 

 

 

BUGÜN DOĞUM GÜNÜM
Karlı bir zemheri..Kar dedimse öyle böyle değil, metrelerce yağardı ve devasa Ardıç ağaçları kara gömülür, bir tek dalı görünmezdi!.Doğduğum Asıpınara kar böyle yağardı!.
Yol, iz görünmez ve beyaz bir kefenin içinde baharı beklerdiniz!.Kızamık, boğmaca, kuş palazı, her yıl onlarca çocuğu alıp yaşamın ilk adımında ölüme teslim ederdi!.
Ve ben doğarken, annem henüz an altı yaşındaymış, hala da benden on altı yaş büyüktür ve biz anne oğuldan çok, iki arkadaş gibi büyüdük!.İşte o arkadaşım hala bana elini öptürmez ve boynumdan öper..
Babam henüz yirmisine gelmeden, nüfusa büyük yazıldığı için küçük yaşta Askere alınmış ve ben doğduğumda Askermiş..Bir çocuğunun doğduğunu tahmin etmiş ama kız mı, erkek mi
olduğunu ancak iki yıl sonra tezkere alıp geldiğinde öğrenmiş!.
Geldiğinde ben artık iki yaşında yürüyen ve düzgün cümlelerle konuşan bir çocukmuşum (tabi Kürtçe, çünkü Türkçeyi okula başlayınca öğrendim)
Okumayı çok seven babam gelirken beraberinde bir dolma kalem getiriyor ve herkesin merak edip gelip görmek istediği bu kalemi oyuncak diye elime veriyor ve ben evimizin önünde akan arka düşürüyorum bu kalemi!..Tabi ben hatırlamıyorum ve kalemi bir daha bulamıyorlar!.Ben büyüdükçe hep gülerek anlatırdı!.
Bir sonraki kış ağır bir kızamık geçirdiğimi iyi hatırlıyorum!.O yıl akranım bir çok çocuk öldü!.
Sanırım ben yüksek ateşten ölmediğimi ninemin bana zorla yedirdiği kar karışımı pekmeze borçluyum ve birde duvar dibine serilen yatağımın kenarındaki fare deliğine!..İyileşeyim diye yorganın altına kapatmışlar ve aşırı ateş ve sıcaktan ölmem kesinken, bu fare deliğinden gelen soğuk hava ile ölümün kıyısında dönmüşüm ve ninem hep söylerdi “Biz meğer yanlış yapmışız, ama fare seni kurtardı” derdi!.Çünkü bir çok çocuk bu yorgan altına basılmaktan ölmüş!.
Derken bir şekilde büyüdük ve bugünlere geldik!.
İbni Haldun’un dediği gibi, Kaderim olan bir coğrafyanın tüm öteki yüzüyle karşılaştım!.İyi günlerim olduğunda, yanımdakilerin günü kötüydü!.Bundandır ki, iyi günümüze dahi gülemedik!.
Evet, şimdi saçlarımda kar üşüyor!.
Bir ömürdü geldi son çeyreğine ve ben hala yaşıyorum ve hala annem benden on altı yaş büyük!.